Allemand modifier

Forme d’adjectif modifier

mindere \ˈmɪndəʁə\

  1. Accusatif féminin singulier de la déclinaison faible du comparatif de minder.
  2. Accusatif féminin singulier de la déclinaison forte du comparatif de minder.
  3. Accusatif féminin singulier de la déclinaison mixte du comparatif de minder.
  4. Accusatif neutre singulier de la déclinaison faible du comparatif de minder.
  5. Accusatif pluriel (à tous les genres) de la déclinaison forte du comparatif de minder.
  6. Nominatif féminin singulier de la déclinaison forte du comparatif de minder.
  7. Nominatif féminin singulier de la déclinaison mixte du comparatif de minder.
  8. Nominatif pluriel (à tous les genres) de la déclinaison forte du comparatif de minder.
  9. Nominatif singulier (à tous les genres) de la déclinaison faible du comparatif de minder.

Forme de verbe modifier

mindere \ˈmɪndəʁə\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de mindern.
  2. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de mindern.
  3. Première personne du singulier du subjonctif présent I de mindern.
  4. Troisième personne du singulier du subjonctif présent I de mindern.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

mindere

  1. Inférieur, subordonné.
  2. Inférieur.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,7 % des Flamands,
  • 97,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]