mirin
Français modifier
Étymologie modifier
- Du japonais みりん, mirin.
Nom commun modifier
mirin \mi.ʁɛ̃\ masculin
- (Cuisine) (Indénombrable) Sorte de saké utilisé aujourd’hui presque uniquement comme assaisonnement en cuisine japonaise.
Le mirin et le vinaigre de riz, accompagnés de l’huile de sésame déjà évoquée précédemment, sont les trois éléments indispensables de toute cuisine familiale au Japon.
— (François-Xavier Robert, 101 saveurs du Japon: Voyage gastronomique au pays du Soleil Levant, 2015)- Ajoutez la sauce soja, le mirin et les grains de la gousse de vanille préalablement fendue en deux et grattée. — (journal 20 minutes, édition Paris-IDF, 13 mars 2023, page 14)
- 2 c. à soupe de sauce soja, 3 c. à soupe de mirin, 5 c. à soupe d’eau, 1 ou 2 c. à café de dashi naturel en poudre — (journal 20 minutes, édition Paris-IDF, 12 mai 2023, page 14)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Traductions modifier
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « mirin [Prononciation ?] »
- Île-de-France (France) : écouter « mirin [Prononciation ?] »
Voir aussi modifier
- mirin sur l’encyclopédie Wikipédia
- Livre de cuisine/Mirin dans la bibliothèque Wikilivres
- Category:Mirin sur Commons
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du japonais みりん, mirin.
Nom commun modifier
mirin \ˈmɪɹ.ɪn\
- (Cuisine) (Indénombrable) Mirin.
Voir aussi modifier
- mirin sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Breton modifier
Forme de verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | mirin |
Adoucissante | virin |
mirin \ˈmiː.rĩn\
- Première personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe miret/mirout.
- Bez’ ez pezo anezhañ, ne virin ket. — (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, page 56)
- Tu l’auras, je ne m’y opposerai pas.
- Ne deo kriz ar gunujenn nemet dre m’eo, kalz pe nebeut, goapaus. Eul loskadur bihan hag a virin e-pad teir gwech teir loariad […]. — (Yann ar Fusteg, Mona Garmez, traduit par Erwan Berthou, in Gwalarn, no 10, été 1927, page 16)
- L’injure n’est pas cruelle, mais elle est plus ou moins moqueuse. Une petite brûlure que je garderai trois fois trois lunaisons […].
- Bez’ ez pezo anezhañ, ne virin ket. — (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, page 56)
Kurde modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
En kurmandji | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Ézafé principal | mirina | mirinên |
Ézafé secondaire | mirineke | mirinine |
Cas oblique | mirinê | mirinan |
Vocatif | mirinê | mirinino |
Kurmandji |
---|
mirin féminin
- Mort.
Variantes modifier
Variantes dialectales modifier
- merg sorani
Antonymes modifier
Verbe modifier
Kurmandji |
---|
mirin verbe simple intransitif (voir la conjugaison)
- Radical du présent : -mir- ; radical du passé : -mir-
- Mourir.
- Barzanî nemir! (expression souvent utilisée au Kurdistan d’Irak)
- Mustafa Barzani n’est pas mort. (Il vit toujours dans notre mémoire)
- Barzanî nemir! (expression souvent utilisée au Kurdistan d’Irak)
Variantes dialectales modifier
- mirdin sorani
Dérivés modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Références modifier
- Joyce Blau et Veysi Barak, Manuel de kurde kurmanji, L’Harmattan, 1999