mirout
Breton modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | mirout |
Adoucissante | virout |
mirout \ˈmiː.rut\ transitif (voir la conjugaison), base verbale mir- (pronominal : en em virout)
- Conserver, garder.
- « Va zad a vefe laouen-bras ouz ho mirout en e gompagnunezh. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 96)
- Mon père apprécierait beaucoup de vous garder en sa compagnie.
- « Va zad a vefe laouen-bras ouz ho mirout en e gompagnunezh. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 96)
- Empêcher.
Variantes modifier
Dérivés modifier
Références modifier
- « mirout ou miret » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 146a, 330b