nomi
Espéranto modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe nomi | |
---|---|
Infinitif | nomi |
- Nommer, appeler.
Teruro komencis min kaptadi, teruro elvokita per penso pri io, kio prezentiĝis al mi tute komprenebla kaj kion tamen mi ne kuraĝis eĉ nomi al mi.
— (Nikolaï Afrikanovitch Borovko, El la tombo, dans La Esperantisto, 1892, pp.103-108 → lire en ligne)
Apparentés étymologiques modifier
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine nom . Racine:espéranto/nom/dérivés
Prononciation modifier
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « nomi [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « nomi [Prononciation ?] »
Références modifier
Sources modifier
- ↑ nomi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Bibliographie modifier
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- nomi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- nomi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Composition "nom-i", racine(s) ou affixe(s) "nom-", "-i" dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (CUV, R1 et R2 de l’Akademio de Esperanto).
Ido modifier
Forme de nom commun modifier
nomi \ˈnɔ.mi\
- Pluriel de nomo.
Italien modifier
Forme de nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
nomo \'no.mo\ |
nomi \'no.mi\ |
nomi \ˈno.mi\ masculin
- Pluriel de nomo.
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe nomare | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(tu) nomi | ||
Subjonctif | Présent | che (io) nomi |
che (tu) nomi | ||
che (lui / lei) nomi | ||
Impératif | Présent | |
(3e personne du singulier) nomi | ||
nomi \ˈno.mi\
- Deuxième personne du singulier de l’indicatif présent de nomare.
- Première personne du singulier du subjonctif présent de nomare.
- Deuxième personne du singulier du subjonctif présent de nomare.
- Troisième personne du singulier du subjonctif présent de nomare.
- Troisième personne du singulier de l’impératif présent de nomare