ofiser
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|
ofiser | ofiserien | ofiserion |
ofiser \o.ˈfi.sːɛr\ masculin (pour une femme, on dit : ofiserez)
- (Militaire) Officier.
- Kement gall, ofiser pe nann, hag en em gavas du-hont a rankas dre gaer pe dre heg bezañ ensellet gant an Doktor Mouc’hin, mestr mezeg hor brigadenn. — (Jarl Priel, Amañ hag ahont, Éditions Al Liamm, 1957, page 20)
- Chaque français, officier ou pas, qui se trouva là-bas dut, de gré ou de force, être examiné par le Docteur Mukhin, médecin en chef de notre brigade.
- Er mintin-mañ omp bet galvet, an holl ofiserien, gant ar c’habiten. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, 1975, page 151)
- Ce matin nous avons été appelés, tous les officiers, par le capitaine.
- Kement gall, ofiser pe nann, hag en em gavas du-hont a rankas dre gaer pe dre heg bezañ ensellet gant an Doktor Mouc’hin, mestr mezeg hor brigadenn. — (Jarl Priel, Amañ hag ahont, Éditions Al Liamm, 1957, page 20)
Dérivés modifier
Variantes modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 545a