Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin opponens (« opposant »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
opponent
\ə.ˈpoʊ.nənt\
ou \ə.ˈpəʊ.nənt\
opponents
\ə.ˈpoʊ.nənts\
ou \ə.ˈpəʊ.nənts\

opponent \ə.ˈpoʊ.nənt\ (États-Unis), \ə.ˈpəʊ.nənt\ (Royaume-Uni)

  1. Adversaire.
  2. (Justice) Contradicteur (avocat de l'autre partie).

Apparentés étymologiques modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Prononciation modifier

  • Sud de l'Angleterre (Royaume-Uni) : écouter « opponent [Prononciation ?] »

Voir aussi modifier

  • opponent sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin opponens (« opposant »).

Nom commun modifier

opponent

  1. Contradicteur.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 94,3 % des Flamands,
  • 97,7 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]