Danois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Commun Singulier Pluriel
Indéfini ordning ordninger
Défini ordningen ordningerne

ordning commun

  1. Ordre.
  2. Arrangement.

Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1 modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier ordning ordningen
Pluriel ordningar ordningarna

ordning \Prononciation ?\ commun

  1. (Singulier) Ordre.
    • Kronologisk ordning.
      Ordre chronologique.
    • I sluten ordning.
      En ordre dispersé.
    • Ordning råder i hela landet.
      L'ordre règne dans tout le pays.
    • Ordföranden kallar talaren till ordningen.
      Le président applique à l'orateur un rappel à l'ordre.
    1. Arrangement.
    2. Rang.
      • I vilken ordning sitter du i klassen?
        Quel est ton rang dans la classe ?
    3. Règle, règlement, ordonnance.
      • Ert förfarande är alldeles i sin ordning.
        Ce que vous faites là est bien dans les règles.
      • Polisordning.
        Ordonnance de police.
    4. Étiquette, cérémonial.
    5. Discipline.
  2. Suite, succession.
  3. Méthode, système, programme.
    • Examen enligt nya ordningen.
      Examen d'après les nouveaux programmes.
  4. (Mathématiques) Degré.
    • Kurva av första ordningen.
      Courbe du premier degré.

Nom commun 2 modifier

Commun Indéfini Défini
Indénombrable ordning ordningen

ordning \Prononciation ?\ commun

  1. Ordre, tour.
    • Var och en i sin ordning.
      Chacun son tour.
    • Nu kommer jag i ordningen att tala.
      C'est à mon tour maintenant de parler.

Références modifier