Allemand modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich paffe
2e du sing. du paffst
3e du sing. er pafft
Prétérit 1re du sing. ich paffte
Subjonctif II 1re du sing. ich paffte
Impératif 2e du sing. paff
paffe!
2e du plur. pafft!
Participe passé gepafft
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

paffen \ˈpafn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Faire paf !
  2. Fumer à grosses bouffées.

Prononciation modifier

Références modifier

  • Césaire Villatte, Taschenwörterbuch der französischen und deutschen Sprache., Schöneberg-Berlin, 1902

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

paffen

  1. Tirer.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 89,7 % des Flamands,
  • 97,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]