Allemand modifier

Étymologie modifier

(XVe siècle) Emprunt aux langues romanes, d’un latin populaire *pissiare, d’une onomatopée[1].

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich pisse
2e du sing. du pisst
3e du sing. er pisst
Prétérit 1re du sing. ich pisste
Subjonctif II 1re du sing. ich pisste
Impératif 2e du sing. pisse
piss!
2e du plur. pisst!
Participe passé gepisst
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

pissen \ˈpɪs.ən\ intransitif (voir la conjugaison)

  1. (Vulgaire) Pisser.
    • Der Geruch war unerträglich, irgend jemand hatte in die Ecke gepisst.
      L’odeur était insupportable, quelqu’un avait pissé dans le coin.
  2. (Familier) Pleuvoir (fort).
    • Mann, Mann, Mann, das pisst vielleicht! - Oulala, qu’est-ce qu’il tombe ! / il pleut comme vache qui pisse !
    • Ich glaube, es fängt gleich zu pissen an. -- Keine Sorge, ich habe einen Schirm mit.
      Je crois qu'il va se mettre à pleuvoir. -- Ne t'inquiète pas, j'ai apporté un parapluie.

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du moyen néerlandais pissen, emprunté aux langues romanes, d’un latin populaire *pissare, d’une onomatopée.

Verbe modifier

pissen

  1. Pisser.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 93,8 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]