pissen
Allemand modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich pisse |
2e du sing. | du pisst | |
3e du sing. | er pisst | |
Prétérit | 1re du sing. | ich pisste |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich pisste |
Impératif | 2e du sing. | pisse piss! |
2e du plur. | pisst! | |
Participe passé | gepisst | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
pissen \ˈpɪs.ən\ intransitif (voir la conjugaison)
- (Vulgaire) Pisser.
- Der Geruch war unerträglich, irgend jemand hatte in die Ecke gepisst.
- L’odeur était insupportable, quelqu’un avait pissé dans le coin.
- Der Geruch war unerträglich, irgend jemand hatte in die Ecke gepisst.
- (Familier) Pleuvoir (fort).
- Mann, Mann, Mann, das pisst vielleicht! - Oulala, qu’est-ce qu’il tombe ! / il pleut comme vache qui pisse !
Ich glaube, es fängt gleich zu pissen an. -- Keine Sorge, ich habe einen Schirm mit.
- Je crois qu'il va se mettre à pleuvoir. -- Ne t'inquiète pas, j'ai apporté un parapluie.
Synonymes modifier
Prononciation modifier
Références modifier
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du moyen néerlandais pissen, emprunté aux langues romanes, d’un latin populaire *pissare, d’une onomatopée.
Verbe modifier
pissen
Synonymes modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 93,8 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « pissen [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]