Latin modifier

Étymologie modifier

Proprius est, quant au sens, le contraire de communis. L'étymologie du mot est discutée → voir prope et propius. Il y faut peut-être voir un adjectif dérivé de la locution pro privo (→ voir privus). On l’emploie souvent avec les pronoms noster, vester, meus, tuus, suus. Cette origine n'a pas empêché proprius de former ensuite proprietas.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif proprius propriă proprium propriī propriae propriă
Vocatif proprie propriă proprium propriī propriae propriă
Accusatif proprium propriăm proprium propriōs propriās propriă
Génitif propriī propriae propriī propriōrŭm propriārŭm propriōrŭm
Datif propriō propriae propriō propriīs propriīs propriīs
Ablatif propriō propriā propriō propriīs propriīs propriīs

proprius \Prononciation ?\

  1. Propre, personnel, particulier, spécial.
    • propria est fortunae varietas — (Cicéron)
      l'inconstance est le propre de la fortune.
  2. Approprié, exact, propre en parlant du langage.
    • proprium nomen.
      nom propre.
  3. Salutaire, propre à guérir, efficace.
    • chamaepeuce lumborum doloribus propria est — (Pline)
      le mélèze nain est bon pour les maux de reins.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Proverbes et phrases toutes faites modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier