Français modifier

Étymologie modifier

D’après M. d’Arbois de Jubainville[1], c’est le mot franc chramnae ou hramne, qui, d’après lui, a ce sens dans la loi Salique.

Nom commun modifier

ranc \ʁɑ̃\ masculin (pluriel à préciser)

  1. Nom du toit à porcs en Champagne et en Belgique.

Variantes orthographiques modifier

Traductions modifier

Prononciation modifier

Homophones modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Références modifier

Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
2 : Probablement du latin rancidus.

Nom commun modifier

ranc masculin

  1. Écueil, rocher.

Adjectif modifier

ranc masculin (pour une femme, on dit : ranca)

  1. Rance, gâté.
  2. Contrefait, boiteux.

Anagrammes modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Occitan modifier

Étymologie modifier

(Adjectif) (Nom commun 1) : Du vieux-francique rank.
(Nom commun 2) : De l'arabe rakka

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin ranc
\ˈrank\
rancs
\ˈrant͡s\
Féminin ranca
\ˈran.ko̞\
rancas
\ˈran.ko̞s\

ranc \ˈrank\ (graphie normalisée) masculin

  1. Boiteux.
    • Qué se passariá se l’òme ranc de la votz rauca arribava abans ieu o se tombavi nas e nas sus el ? — (Sèrgi Gairal, Las vacanças de Pascas 2013)
      Que se passerait-il si l’homme boiteux à la voix rauque arrivait avant moi ou si je tombais nez à nez sur lui ?

Dérivés modifier

Synonymes modifier

Nom commun 1 modifier

Singulier Pluriel
ranc
\ˈrank\
rancs
\ˈrant͡s\

ranc \ˈrank\ (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : ranca)

  1. Boiteux.

Nom commun 2 modifier

Singulier Pluriel
ranc
\ˈrank\
rancs
\ˈrant͡s\

ranc \ˈrank\ (graphie normalisée) masculin

  1. Roche escarpée, écueil.
    • Dreit avant aquel pònt la rota virava bruscament entre dos rancs que bailavan al luòc un aspèit fòrça espaurisent. — (Joan Ros, Ciutats 2008)
      Tout droit avant ce pont la route tournait brusquement entre deux rochers qui donnaient au lieu un aspect très effrayant.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

  • France (Béarn) : écouter « ranc [ˈrank] »

Anagrammes modifier

Références modifier

Vieil anglais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

ranc

  1. Fier, altier.

Synonymes modifier