vagus
Breton modifier
Forme d’adjectif modifier
vagus \ˈvɑːɡys\
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | magus |
Adoucissante | vagus |
- Forme mutée de magus par adoucissement (m > v).
- Ur soubenn vagus.
- Une soupe nourrissante.
- Ur soubenn vagus.
Espéranto modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe vagi | |
---|---|
Conditionnel | vagus |
vagus \vaɡus\
- Conditionnel de vagi.
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « vagus [Prononciation ?] »
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | vagus | vagă | vagum | vagī | vagae | vagă |
Vocatif | vage | vagă | vagum | vagī | vagae | vagă |
Accusatif | vagum | vagăm | vagum | vagōs | vagās | vagă |
Génitif | vagī | vagae | vagī | vagōrŭm | vagārŭm | vagōrŭm |
Datif | vagō | vagae | vagō | vagīs | vagīs | vagīs |
Ablatif | vagō | vagā | vagō | vagīs | vagīs | vagīs |
vagus \Prononciation ?\
- Errant, vagabond.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Vague, flottant, inconsistant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Vague, indéterminé, indéfini.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- circumvagus (« qui erre autour »)
- pervagus (« erratique, totalement errant, très vagabond »)
- vagabundus (« vagabond, errant »)
- vagatio, vagatŭs (« vie errante »)
- vagē (« çà et là »)
- vagor (« errer »)
- vagulus (« un peu vagabond, un peu errant »)
Références modifier
- « vagus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « vagus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage