Latin modifier

Étymologie modifier

Peut-être[1] dérivé de vātes (« devin ») dont dérivent aussi vaticinĭus, vaticinus (« prophétique »).

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif Vaticanus Vaticană Vaticanum Vaticanī Vaticanae Vaticană
Vocatif Vaticane Vaticană Vaticanum Vaticanī Vaticanae Vaticană
Accusatif Vaticanum Vaticanăm Vaticanum Vaticanōs Vaticanās Vaticană
Génitif Vaticanī Vaticanae Vaticanī Vaticanōrŭm Vaticanārŭm Vaticanōrŭm
Datif Vaticanō Vaticanae Vaticanō Vaticanīs Vaticanīs Vaticanīs
Ablatif Vaticanō Vaticanā Vaticanō Vaticanīs Vaticanīs Vaticanīs

Vātīcānus ou Vāticānus \Prononciation ?\ masculin

  1. Relatif au mont Vatican, au Vatican.
    • montes Vaticani — (Cicéron. Att. 13, 33, 4)
      mont Vatican.
    • campus Vaticanus, ager Vaticanus — (id. ib.) ou vallis Vaticana — (Tacite. A. 4, 14)
      plaine du Vatican, située entre le mont Vatican et le Janiculum.
    • Circus Vaticanus — (Pline. 16, 40, 76, § 201)
      cirque du Vatican
    • Vaticana (vina) — (Mart. 6, 92, 3)
      les vins du Vatican (de très mauvaise qualité)
    • Civitas Vaticana.

Dérivés dans d’autres langues modifier

Nom propre modifier

Vaticanus \Prononciation ?\ masculin

  1. (Géographie) Mont Vatican, l’une des sept collines de Rome ; synonyme mons Vaticanus, plaine du Vatican.
    • in Vaticano, Pline. 8, 14, 14, § 37
  2. (Religion) Divinité romaine qui, selon Aulu-Gelle, présiderait aux débuts du langage des enfants.
    • Et agrum Vaticanum et eiusdem agri deum praesidem appellatum acceperamus a vaticiniis, quae vi atque instinctu eius dei in eo agro fieri solita essent. Sed praeter hanc causam M. Varro in libris divinarum aliam esse tradit istius nominis rationem: “Nam sicut Aius,” inquit, “deus appellatus araque ei statuta est quae est infima nova via, quod eo in loco divinitus vox edita erat, ita Vaticanus deus nominatus penes quem essent vocis humanae initia, quoniam pueri, simul atque parti sunt, eam primam vocem edunt quae prima in Vaticano syllabast idcircoque 'vagire' dicitur, exprimente verbo sonum vocis recentis. — (aulu-Gelle, Noctes Atticae)
      On a coutume de dire que le mot Vatican doit son nom aux oracles (vaticinia) qui s'y rendaient fréquemment, et que l'on croyait devoir à la divinité qui préside à ce quartier de Rome. Cependant M. Varron, dans ses livres des Choses divines, donne à ce nom une autre étymologie. De même, dit-il, que le dieu Aius fut ainsi nommé, et qu'on lui consacra un autel et une statue que l'on voit au bas de la rue Neuve, parce que nos ancêtres entendirent dans ce lieu une voix céleste, de même on appela Vatican le dieu qui présida aux premiers accents de la voix humaine, car dès l'instant que les enfants viennent au monde, ils prononcent la première syllabe de Vatican ; c'est ce que nous appelons vagir, terme qui exprime le premier son qui sort de la bouche des nouveau-nés. — (trad.)
  3. (Politique) (Par métonymie) Vatican, État du Vatican ; synonyme : Civitas Vaticana.

Dérivés dans d’autres langues modifier

Voir aussi modifier

  • Vaticanus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Références modifier