Breton modifier

Forme de locution prépositive modifier

Personne Forme 1 Forme 2
1re du sing. em enep a-enep din
2e du sing. ez enep a-enep dit
3e masc. du sing. en e enep a-enep dezhañ
3e fém. du sing. en he enep a-enep dezhi
1re du plur. en hon enep a-enep dimp
ou a-enep deomp
2e du plur. en hocʼh enep a-enep deocʼh
3e du plur. en o enep a-enep dezho
ou a-enep dezhe
Impersonnel en enep a-enep deor

a-enep din \a ˌẽ.nɛp ˈdĩːn\

  1. Première personne du singulier de la préposition a-enep.
    • Ha setu m’emaout bremañ a-enep din, te ivez ! An holl a-enep din amañ, evel boaz. — (Fant. R. Meavenn, Ar vamm, in Al Liamm, no 9, juillet-août 1948, page 59)
      Et voila que tu es contre moi, toi aussi ! Tous contre moi ici, comme d’habitude.