Néerlandais modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) De aan et wijzen.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik wijs aan wees aan
jij wijst aan
hij, zij, het wijst aan
wij wijzen aan wezen aan
jullie wijzen aan
zij wijzen aan
u wijst aan wees aan
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben wijzen aand aangewezen

aanwijzen \Prononciation ?\ transitif

  1. Désigner, indiquer, montrer.
    • De dader aanwijzen.
      Désigner le coupable.
    • De naald wijst het noorden aan.
      L’aiguille indique le nord.
    • Gasten hun plaats aanwijzen.
      Montrer leurs places aux invités.
    • Met zijn vinger aanwijzen.
      Montrer du doigt.
    • Iemand als zijn erfgenaam aanwijzen.
      Nommer quelqu’un son héritier.
  2. Désigner, attribuer.
    • Een plaats aanwijzen.
      Assigner un endroit.
    • Iemand zijn deel in de winst aanwijzen.
      Assigner à quelqu’un sa part au bénéfice.
    • (Droit) Voor de rechtbank of voor de aangewezen rechter.
      Devant le tribunal ou le juge commis.
    • De aangewezen notaris/
      Le notaire commis.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]