Luxembourgeois modifier

Étymologie modifier

Du verbe béissen (« expier, faire pénitence ») avec le préfixe verbal an-.

Verbe modifier

Infinitif abéissen
Verbe auxiliaire hunn
Participe passé agebéisst
Indicatif
Présent ech béissen an
du béiss an
hien, si, hatt béisst an
mir béissen an
dir béisst an
si béissen an
Passé
composé
ech hunn agebéisst
du hues agebéisst
hien, si, hatt huet agebéisst
mir hunn agebéisst
dir hutt agebéisst
si hunn agebéisst
Prétérit verbe sans prétérit Plus-que-parfait ech hat agebéisst
du has agebéisst
hien, si, hatt hat agebéisst
mir haten agebéisst
dir hat agebéisst
si haten agebéisst
Futur I ech wäert abéissen
du wäerts abéissen
hien, si, hatt wäert abéissen
mir wäerten abéissen
dir wäert abéissen
si wäerten abéissen
Futur II ech wäert agebéisst hunn
du wäerts agebéisst hunn
hien / si, hatt wäert agebéisst hunn
mir wäerten agebéisst hunn
dir wäert agebéisst hunn
si wäerten agebéisst hunn
Conditionnel
Conditionnel
présent
ech géif abéissen
du géifs abéissen
hien, si, hatt géif abéissen
mir géifen abéissen
dir géift abéissen
si géifen abéissen
Conditionnel
passé
ech hätt agebéisst
du häss agebéisst
hien, si, hatt hätt agebéisst
mir hätten agebéisst
dir hätt agebéisst
si hätten agebéisst
Impératif
-

abéisse(n) \Prononciation ?\ transitif

  1. Perdre (cesser d’avoir).
    • Hien huet e groussen Deel vu sengem Charme agebéisst. : Il a perdu une grande partie de son charme.

Notes modifier

La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « abéisse » est utilisé.