abjurateur
Français modifier
Étymologie modifier
- Du latin abjurator.
Adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
|
abjurateurs \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
Féminin | abjuratrice \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjuratrices \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
- Qui abjure.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
|
abjurateurs \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
Féminin | abjuratrice \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjuratrices \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
- Personne qui abjure.
Les abjurateurs du papisme, les protestants.
Traductions modifier
Prononciation modifier
- La prononciation \abʒyʁatœʁ\ rime avec les mots qui finissent en \œʁ\.
- France (Lyon) : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
- France : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
- Mulhouse (France) : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »