abruptus
Latin Modifier
Étymologie Modifier
- Participe passé adjectivé de abrumpo.
Adjectif Modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | abruptus | abruptă | abruptum | abruptī | abruptae | abruptă |
Vocatif | abrupte | abruptă | abruptum | abruptī | abruptae | abruptă |
Accusatif | abruptum | abruptăm | abruptum | abruptōs | abruptās | abruptă |
Génitif | abruptī | abruptae | abruptī | abruptōrŭm | abruptārŭm | abruptōrŭm |
Datif | abruptō | abruptae | abruptō | abruptīs | abruptīs | abruptīs |
Ablatif | abruptō | abruptā | abruptō | abruptīs | abruptīs | abruptīs |
abruptus \Prononciation ?\ masculin
- Abrupt, à pic, escarpé.
- natura locus iam ante praeceps recenti lapsu terrae in pedum mille admodum altitudinem abruptus erat, Live, Ab Urbe Condita, liber XXI
- L'endroit, déjà fort raide par lui-même, l'était devenu bien davantage par un éboulement de terre tout nouveau, qui avait formé un précipice d'environ mille pieds de profondeur.
- natura locus iam ante praeceps recenti lapsu terrae in pedum mille admodum altitudinem abruptus erat, Live, Ab Urbe Condita, liber XXI
- (En parlant du style) Brisé, coupé, haché.
- (En parlant du caractère) Roide, intraitable.
Antonymes Modifier
Dérivés dans d’autres langues Modifier
Références Modifier
- « abruptus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 9)