accitus
Latin modifier
Étymologie modifier
- De accio.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | accitus | accitūs |
Vocatif | accitus | accitūs |
Accusatif | accitum | accitūs |
Génitif | accitūs | accituum |
Datif | accitūi ou accitū |
accitibus |
Ablatif | accitū | accitibus |
accitus \Prononciation ?\ masculin
- Appel, convocation.
- magistratus accitu istius evocantur — (Cicéron. Verr. 2, 3, 28, § 68)
- magistratus accitu istius evocantur — (Cicéron. Verr. 2, 3, 28, § 68)
Notes modifier
- Seul l'ablatif est usité.
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | accitus | accită | accitum | accitī | accitae | accită |
Vocatif | accite | accită | accitum | accitī | accitae | accită |
Accusatif | accitum | accităm | accitum | accitōs | accitās | accită |
Génitif | accitī | accitae | accitī | accitōrŭm | accitārŭm | accitōrŭm |
Datif | accitō | accitae | accitō | accitīs | accitīs | accitīs |
Ablatif | accitō | accitā | accitō | accitīs | accitīs | accitīs |
accītus \Prononciation ?\
- Participe passé de accio.
Références modifier
- « accitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage