adderen
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du français additionner.
Verbe modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | addeer | addeerde |
jij | addeert | |
hij, zij, het | addeert | |
wij | adderen | addeerden |
jullie | adderen | |
zij | adderen | |
u | addeert | addeerde |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | adderend | geaddeerd |
adderen \Prononciation ?\ transitif (Archaïsme)
Synonymes modifier
Apparentés étymologiques modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 44,4 % des Flamands,
- 51,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « adderen [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Same du Nord modifier
Forme de verbe 1 modifier
adderen /ˈɑdːeren/
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de adderet.
- Thème négatif au prétérit de l’indicatif de adderet.
- Participe passé de adderet.
Forme de verbe 2 modifier
Cas | Singulier | |
---|---|---|
Nominatif | adderen | |
Accusatif Génitif |
adderen | |
Illatif | — | |
Locatif | adderemis | |
Comitatif | adderemiin | |
Essif | adderemin |
adderen /ˈɑdːeren/
- Nom d’action de adderet.
Forme de nom commun modifier
adderen /ˈɑdːeren/
- Génitif de adderen.