Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Pluriel
afwijkingen

afwijking \Prononciation ?\ féminin

  1. Aberration, anomalie, (Médecine, Politique) trouble, perturbation, dérive.
    • een aangeboren lichamelijke afwijking : une malformation congénitale.
    • het roken is een afwijking van hem : le tabac est un de ses vices.
  2. Déviation, divergence, écart, différence, décalage.
    • de afwijking van het kompas : la déclinaison de la boussole .
  3. (Technique) Tolérance.
    • een lens zonder sferische afwijking : un objectif aplanétique.
  4. (Droit) dérogation, infraction.
    • in afwijking van : par dérogation à, dérogatoire à.
    • in afwijking van de regel : contrairement à la règle, en dérogation à la règle.
    • de afwijking heeft evenveel bestaansrecht als de regel : l’anormalité est aussi légitime que la règle.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]