am bo
Breton modifier
Étymologie modifier
Forme de locution verbale modifier
am bo \ãmˈboː\
- Première personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe en devout/kaout, « avoir ».
- « […]. Daoust ha nerzh-kalon a-walc’h am bo da lavarout ar wirionez penn-da-benn dezhañ »? — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 49)
- « […]. Est-ce que j’aurai assez de courage pour lui dire toute la vérité »?
- « […]. Daoust ha nerzh-kalon a-walc’h am bo da lavarout ar wirionez penn-da-benn dezhañ »? — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 49)
Notes modifier
Am bo s’utilise après le pronom personnel (sujet) me ou un complément d’objet direct.