EspérantoModifier

ÉtymologieModifier

(1887) Composé de la racine amik (« ami ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif amiko
\a.ˈmi.ko\
amikoj
\a.ˈmi.koj\
Accusatif amikon
\a.ˈmi.kon\
amikojn
\a.ˈmi.kojn\

amiko \a.ˈmi.ko\ mot-racine UV

  1. Ami.
    • Ĉu vi ŝatus, ke viaj amikoj rakontu ĉion pri vi al nekonato? — (Claude Piron, Gerda malaperis!)
      Est-ce que vous aimeriez que vos amis disent tout de vous à un inconnu ?
    • Ĉu vi ne povas pasigi la vesperon kun viaj amikoj? Ha, vi ne havas amikojn? — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
      Tu ne peux pas passer la soirée avec tes amis ? Ah, tu n’as pas d’amis ?

DérivésModifier

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine amik  .

PrononciationModifier

Voir aussiModifier

  • Amikeco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)  

RéférencesModifier

BibliographieModifier


IdoModifier

ÉtymologieModifier

De l’espéranto.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
amiko
\Prononciation ?\
amiki
\Prononciation ?\

amiko \a.ˈmi.kɔ\

  1. Ami.

MalgacheModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Forme de nom commun Modifier

amiko \amikʲʷ\

  1. Première personne du singulier de la forme possessive de amy.