anaveze
Breton modifier
Forme de verbe modifier
anaveze \ãn(a)ˈveː(z)e\
- Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe anavezout.
- Ar c’hontaouer, un den kozh madelezhus a anaveze ac’hanomp abaoe keit all, an hini eo a reas din kompren na c’helle ket an traoù padout e-giz-se : […]. — (Per Denez, Glas evel daoulagad c’hlas na oant ket ma re, Éditions Al Liamm, 1979, page 38)
- C’est le comptable, un vieil homme bienveillant qui me connaissait depuis si longtemps, qui me fit comprendre que les choses ne pouvaient pas durer comme cela : […].
- Ne anaveze-hi nemet al levrioù he devoa studiet er skol. — (Tudual Huon, Gwigour ur vudurun in Ar chalboter huñvreoù, Éditions Al Liamm, 1979, page 15)
- Elle ne connaissait que les livres qu’elles avaient étudiés à l’école.
- Ar c’hontaouer, un den kozh madelezhus a anaveze ac’hanomp abaoe keit all, an hini eo a reas din kompren na c’helle ket an traoù padout e-giz-se : […]. — (Per Denez, Glas evel daoulagad c’hlas na oant ket ma re, Éditions Al Liamm, 1979, page 38)