antaŭulo

Voir aussi : antauulo

Espéranto

Étymologie

Substantif composé de la racine antaŭ (« avant »), du suffixe -ul- (« individu ») et de la terminaison -o (« substantif ») .

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	antaŭulo \an.ta.ˈwu.lo\	antaŭuloj \an.ta.ˈwu.loj\
Accusatif	antaŭulon \an.ta.ˈwu.lon\	antaŭulojn \an.ta.ˈwu.lojn\

antaŭulo \an.ta.ˈwu.lo\

1. Prédécesseur.

Variantes orthographiques

• antauxulo

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « antaŭulo [Prononciation ?] »