apostolus
Étymologie
modifier- Du grec ancien ἀπόστολος, apostolos (« envoyé »).
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | apostolus | apostolī |
Vocatif | apostole | apostolī |
Accusatif | apostolum | apostolōs |
Génitif | apostolī | apostolōrum |
Datif | apostolō | apostolīs |
Ablatif | apostolō | apostolīs |
apostolus masculin (pour une femme, on dit : apostola)
- Apôtre.
[Christus] vocavit discipulos suos et elegit duodecim ex ipsis quos et apostolos nominavit Simonem quem cognominavit Petrum et Andream fratrem eius Iacobum et Iohannem, Philippum et Bartholomeum, Mattheum et Thomam, Iacobum Alphei et Simonem qui vocatur Zelotes, Iudam Iacobi et Iudam Scarioth qui fuit proditor.
— (Lucas 6:13–16)
Apparentés étymologiques
modifier- apostolatus (« apostolat »)
- apostoli (« dépêche »)
- apostolicus (« apostolique »)
Voir aussi
modifier- apostolus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
modifier- « apostolus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- « apostolus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage