Breton modifier

Étymologie modifier

De ar re (« ceux, celles ») avec la particule démonstrative -hont.

Pronom démonstratif modifier

ar re-hont \a re ˈhɔ̃nt\ pluriel

  1. Ceux-là (là-bas).
    • « N’euz forzh », a leverjon da Ber, « evit ar re-mañ a rankomp da gas d’ar bed-all ; goude-se e teuio tro ar re-hont. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 205)
      « Peu importe », dis-je à Per, « c’est ceux-ci que nous devons envoyer dans l’autre monde ; le tour de ceux-là là-bas viendra ensuite. »
    • Mat ! mat ! n’euz forzh, feteiz ne din ac’han n’am bezo gwelet petra zo kouezhet digant ar re-hont. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 39)
      C’est bien, mais n’importe ; aujourd’hui je ne partirai d’ici que quand j’aurai vu ce qu’elles ont laissé tomber.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Pronoms démonstratifs en breton
Type Pronoms
Singulier
Neutre
Singulier Pluriel
Masculin Féminin
Proximal se hemañ homañ ar re-mañ
Médial
(assez proche)
hennezh honnezh ar re-se
Distal
(très éloigné)
henhont honhont ar re-hont