Étymologie

modifier
Apparenté à renta et rentjer, de l’italien arrendere[1], apparenté à l’espagnol arrendar (« louer »).

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif arenda arendy
Vocatif arendo arendy
Accusatif arendę arendy
Génitif arendy arend
Locatif arendzie arendach
Datif arendzie arendom
Instrumental arendą arendami

arenda \aˈrɛn.da\ féminin

  1. (Désuet) Loyer.
  2. (Désuet) Auberge.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • arenda sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références

modifier
  1. « arenda », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927

Étymologie

modifier
Voir arenda ci-dessus.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif arenda arendy
Génitif arendy arend
Datif arendě arendám
Accusatif arendu arendy
Vocatif arendo arendy
Locatif arendě arendách
Instrumental arendou arendami

arenda \arɛnda\ féminin

  1. (Désuet) Loyer.
  2. (Désuet) Maison de rapport.
    • Průlom do výsady Ostravských proti židům učinila městská arenda, která nevynášela městu, dokud byla v nájmu křesťanů. Proto pronajali Ostravští arendu židovi. — (Alois Adamus, Dějiny města Ostravy v přehledu až do r. 1860)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier