arru
Breton modifier
Forme de verbe modifier
arru \ˈarːy\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe arruout.
- Lakaat a ra ar vuoc’h er c’hraou hag ec’h arru hepdale an eil marc’hadour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 174)
- Il met la vache dans la crèche et le deuxième marchand arrive sans tarder.
- Lakaat a ra ar vuoc’h er c’hraou hag ec’h arru hepdale an eil marc’hadour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 174)