arzell
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Duel | Pluriel |
---|---|---|---|
Non muté | arzell | divarzell | arzelloù |
Adoucissante | inchangé | zivarzell | inchangé |
Durcissante | inchangé | tivarzell | inchangé |
arzell \ˈar.zɛl\ féminin
- (Anatomie) Jarret.
- Hag eñ da redek war e lercʼh ha bannañ e cʼhoaf outañ, a dizhas anezhañ en e arzell. — (Kad Mag Muccrime, in Al Liamm, no 43, mars–avril 1954, page 48)
- Et il couru après lui et lui lança sa lance qui l’atteignit au jarret.
- War he cʼhrabannoù e ruz Pani Stanislawowa betek ar gwele hag eno e ver evel pa vefe trocʼhet dezhi he divarzell. — (Jarl Priel, An eil sul goude ar Pantekost, in Al Liamm, no 103, mars-avril 1964, page 108)
- Pani Stanislawowa se traîne à quatre pattes jusqu’au lit et s’y coule comme si on lui avait coupé les jarrets.
- Dalcʼhmat e vezent er penn, Gabig pe Jarl. Aze oa arzelloù !… — (Youenn Drezen, Skol-louarn Veig Trebern I, Éditions Al Liamm, 1972, page 120)
- Ils étaient toujours en tête, Gabig ou Jarl. Là, il y avait des jarrets !…
- Hag eñ da redek war e lercʼh ha bannañ e cʼhoaf outañ, a dizhas anezhañ en e arzell. — (Kad Mag Muccrime, in Al Liamm, no 43, mars–avril 1954, page 48)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
- arzell figure dans le recueil de vocabulaire en breton ayant pour thème : anatomie humaine.
Références modifier
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, page 76.