assigno
Latin modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
assigno, infinitif : assignāre, parfait : assignāvi, supin : assignātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Marquer d’un signe.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Signaler.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Assigner, répartir des biens.
- assignare agros militibus
- distribuer des terres aux soldats.
- assignare agros militibus
- Attribuer.
- alicui jugera quinquaginta assignare
- attribuer cinquante jugères
- alicui jugera quinquaginta assignare
- Imputer.
- culpam fortunae adsignare
- rejeter la faute sur la fortune.
- culpam fortunae adsignare
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Dérivés modifier
- adsignātĭo, assignātĭo (« assignation »)
- adsignātŏr, assignātŏr (« celui qui assigne »)
- adsignifico, assignifico (« apporter une démonstration, indiquer, montrer »)
- adsignificātĭo, assignificātĭo (« explication ajoutée en plus, démonstration surabondante »)
- inassignātus (« non assigné »)
Dérivés dans d’autres langues modifier
Références modifier
- « assigno », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage