authenticus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien αὐθεντικός, authentikós.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | authenticus | authentică | authenticum | authenticī | authenticae | authentică |
Vocatif | authentice | authentică | authenticum | authenticī | authenticae | authentică |
Accusatif | authenticum | authenticăm | authenticum | authenticōs | authenticās | authentică |
Génitif | authenticī | authenticae | authenticī | authenticōrŭm | authenticārŭm | authenticōrŭm |
Datif | authenticō | authenticae | authenticō | authenticīs | authenticīs | authenticīs |
Ablatif | authenticō | authenticā | authenticō | authenticīs | authenticīs | authenticīs |
authenticus \au̯.tʰen.ti.kus\
- Authentique.
- authenticum testamentum. — (Ulp. Dig. 29, 3, 12)
- la minute du testament.
- authenticum testamentum. — (Ulp. Dig. 29, 3, 12)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- « authenticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 196)