Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton auius[1][2].
Dérivé de avi (« envie (jalouse) »), avec le suffixe -us.

Adjectif modifier

Nature Forme
Positif avius
Comparatif aviusocʼh
Superlatif aviusañ
Exclamatif aviusat

avius \a.ˈviː.ys\

  1. Envieux.

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 81b

Synonymes modifier

Latin modifier

Étymologie modifier

De a-[1] (ou au-, « hors de ») et via → voir away en anglais.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif avius aviă avium aviī aviae aviă
Vocatif avie aviă avium aviī aviae aviă
Accusatif avium aviăm avium aviōs aviās aviă
Génitif aviī aviae aviī aviōrŭm aviārŭm aviōrŭm
Datif aviō aviae aviō aviīs aviīs aviīs
Ablatif aviō aviā aviō aviīs aviīs aviīs

āvius \Prononciation ?\

  1. Impraticable, inaccessible, écarté.

Dérivés modifier

  • āvium (« trou perdu, lieu non fréquenté »)

Références modifier