Étymologie

modifier
Du vieux slave бѣлъ, bělŭ qui donne aussi běl blanc, couleur blanche »), le russe белый bieli, le polonais biały, le sorabe běły, le slovène bel, le bulgare бял.
Le tchèque a conservé la diphtongue initiale dans la plupart des mots apparentés (voir ci-dessous).

Adjectif

modifier
nombre cas \ genre masculin féminin neutre
animé inanimé
singulier nominatif bílý bílá bílé
vocatif bílý bílá bílé
accusatif bílého bílý bílou bílé
génitif bílého bílé bílého
locatif bílém bílé bílém
datif bílému bílé bílému
instrumental bílým bílou bílým
pluriel nominatif bílí bílé bílá
vocatif bílí bílé bílá
accusatif bílé bílá
génitif bílých
locatif bílých
datif bílým
instrumental bílými

bílý \biːliː\ (comparatif : bělejší, superlatif : nejbělejší)

  1. Blanc.

Quasi-synonymes

modifier

Antonymes

modifier

Dérivés

modifier

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif bílý bílí
Génitif bílého bílých
Datif bílému bílým
Accusatif bílého bílé
Vocatif bílý bílí
Locatif bílém bílých
Instrumental bílým bílými

bílý \Prononciation ?\ masculin animé

  1. Blanc, pion de couleur blanche, joueur qui joue cette couleur.
    • Po ztrátě dámy se bílý vzdal.
      Après la perte de la dame, les blancs se sont déclarés vaincus.

Antonymes

modifier

Prononciation

modifier

Homophones

modifier

Anagrammes

modifier

Voir aussi

modifier

Références

modifier