baccarat
Français modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
baccarat | baccarats |
\ba.ka.ʁa\ |
baccarat \ba.ka.ʁa\ masculin
- Variante orthographique de baccara.
- Et au baccarat on ne parle que pour demander : cartes, ou pour annoncer son point. — (Fortuné du Boisgobey, Le Chevalier Casse-cou, 1873)
Moi, je vais tailler une banque au baccarat. Depuis que Margot m'a lâché, je dois être en veine, à moins que le proverbe...
— (Fortuné du Boisgobey, Double-Blanc, Paris : chez Plon & Nourrit, 1889, p. 216)
- Cristal fabriqué à Baccarat.
- Celui d'un vase en baccarat fourni en fleurs fraîches chaque vendredi par les soins d'une fleuriste proche de la clinique. — (André Delabarre, Du sang sur les roses, 1999)
Prononciation modifier
- Cornimont (France) : écouter « baccarat [Prononciation ?] »
Afrikaans modifier
Étymologie modifier
- Du français baccarat.
Nom commun modifier
baccarat
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du français baccarat.
Nom commun modifier
baccarat
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du français baccarat.
Nom commun modifier
baccarat
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 51,1 % des Flamands,
- 56,9 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « baccarat [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]