Voir aussi : Berlina, Berlína

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe berliner
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on se berlina
Futur simple

berlina \bɛʁ.li.na\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de berliner.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Espéranto modifier

Étymologie modifier

Dérivé de Berlino (« Berlin »), avec le suffixe -a.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif berlina
\ber.'li.na\
berlinaj
\ber.'li.naj\
Accusatif berlinan
\ber.'li.nan\
berlinajn
\ber.'li.najn\

berlina \ber.ˈli.na\

  1. Berlinois.

Prononciation modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

Du français berline.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif berlina berliny
Génitif berliny berlin
Datif berlině berlinám
Accusatif berlinu berliny
Vocatif berlino berliny
Locatif berlině berlinách
Instrumental berlinou berlinami

berlina \ˈbɛrlɪna\ féminin

  1. Berline.
    • Na zámku v Náměšti na Hané jsme si (mimo jiné) prohlédli luxusní kočáry olomouckých biskupů, tzv. berliny.
      Au château de Náměšť na Hané, nous avons vu (entre autres) les luxueux carrosses des évêques d'Olomouc, appelés berlines.

Hyperonymes modifier

Références modifier