berlina
Français modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe berliner | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on se berlina | ||
berlina \bɛʁ.li.na\
- Troisième personne du singulier du passé simple de berliner.
Anagrammes modifier
Espéranto modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | berlina \ber.'li.na\ |
berlinaj \ber.'li.naj\ |
Accusatif | berlinan \ber.'li.nan\ |
berlinajn \ber.'li.najn\ |
berlina \ber.ˈli.na\
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « berlina [Prononciation ?] »
Tchèque modifier
Étymologie modifier
- Du français berline.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | berlina | berliny |
Génitif | berliny | berlin |
Datif | berlině | berlinám |
Accusatif | berlinu | berliny |
Vocatif | berlino | berliny |
Locatif | berlině | berlinách |
Instrumental | berlinou | berlinami |
berlina \ˈbɛrlɪna\ féminin
- Berline.
Na zámku v Náměšti na Hané jsme si (mimo jiné) prohlédli luxusní kočáry olomouckých biskupů, tzv. berliny.
- Au château de Náměšť na Hané, nous avons vu (entre autres) les luxueux carrosses des évêques d'Olomouc, appelés berlines.
Hyperonymes modifier
Références modifier
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage