Voir aussi : bezan

BretonModifier

ÉtymologieModifier

→ voir bout.
Du moyen breton bezaff[1][2].
Construit à partir du thème verbal bez- du verbe bout « être », continué seulement par le vannetais.

Verbe Modifier

Mutation Forme
Non muté bezañ
Adoucissante vezañ
Mixte vezañ

bezañ \ˈbeː.(z)ã\ (participe passé : bet \ˈbeːt\) (voir la conjugaison)

  1. Être.
    • A-wechoù e rankemp huchal da vezañ klevet. — (Roparz Hemon, Tangi Kerviler, Éditions Al Liamm, 1971, page 92)
      Parfois nous devions crier pour être entendus.
    • N’heller ket bezañ ha bezañ bet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 309)
      On ne peut pas être et avoir été.
    • Hag ec’h eas kuit, goude bezañ roet d’ar marichal an dek mil skoed a oa lâret reiñ dezhañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 28)
      Et il s’en alla, après avoir donné au maréchal les dix mille écus qu’on lui avait dit de lui donner.

RéférencesModifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, page 107.