bismut
CatalanModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun Modifier
bismut \Prononciation ?\ masculin
- (Chimie) Bismuth.
PrononciationModifier
- Espagne (Villarreal) : écouter « bismut [Prononciation ?] »
Voir aussiModifier
Précédé de plom |
Éléments chimiques en catalan | Suivi de poloni |
---|
LettonModifier
Forme de nom commun Modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | bismuts |
Accusatif | bismutu |
Génitif | bismuta |
Datif | bismutam |
Instrumental | bismutu |
Locatif | bismutā |
Vocatif | bismuts |
bismut \Prononciation ?\ masculin
- Vocatif singulier de bismuts.
MannoisModifier
ÉtymologieModifier
- De l'allemand Wismuth.
Nom commun Modifier
bismut \Prononciation ?\
- (Chimie) bismuth.
Voir aussiModifier
- bismut sur l’encyclopédie Wikipédia (en mannois)
RéférencesModifier
- Phil Kelly, Fockleyreen: Manx - English Dictionary, 2014 → consulter cet ouvrage
OccitanModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
bismut [bisˈmyt] |
bismuts [bisˈmyts] |
bismut \bis.ˈmyt\ masculin (graphie normalisée)
- (Chimie) Bismuth. Élément chimique de numéro atomique 83 et de symbole Bi qui fait partie des métaux pauvres.
Voir aussiModifier
Précédé de plomb |
Éléments chimiques en occitan | Suivi de polòni |
---|
RéférencesModifier
- Miquèu Grosclaude, Gilabèrt Nariòo, Patric Guilhejoan, Dictionnaire Français / Occitan (gascon), Per Noste, 2007
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011
RoumainModifier
ÉtymologieModifier
- Du français bismuth.
Nom commun Modifier
neutre | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
Nominatif Accusatif |
bismut | bismutul | - | - |
Datif Génitif |
bismut | bismutului | - | - |
Vocatif | bismutule | - |
bismut neutre