Allemand modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich blinke
2e du sing. du blinkst
3e du sing. er blinkt
Prétérit 1re du sing. ich blinkte
Subjonctif II 1re du sing. ich blinkte
Impératif 2e du sing. blink
blinke!
2e du plur. blinkt!
Participe passé geblinkt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

blinken \ˈblɪŋkn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Clignoter.
  2. (Automobile) Mettre son clignotant.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik blink blonk
jij blinkt
hij, zij, het blinkt
wij blinken blonken
jullie blinken
zij blinken
u blinkt blonk
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben blinkend geblonken

blinken \blin.kə:\

  1. Briller.

Synonymes modifier

Apparentés étymologiques modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 98,6 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

  • (Région à préciser) : écouter « blinken [blin.kə:] »

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]