Voir aussi : Boon

Anglais modifier

Étymologie modifier

(Nom) Du vieux norrois bόn.
(Adjectif) De l’ancien français bon.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
boon
\buːn\
boons
\buːnz\

boon \buːn\

  1. Avantage, bonus.
  2. Bénédiction.
  3. Aubaine.

Adjectif modifier

boon \buːn\

  1. Bon.

Anagrammes modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Peut-être lié à l'allemand Bohne (« haricot »).
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom boon bonen
Diminutif boontje boontjes

boon \Prononciation ?\

  1. Haricot.
  2. Fève.

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,2 % des Flamands,
  • 96,9 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]