Voir aussi : bravan

Breton modifier

Étymologie modifier

De brav, avec le suffixe -añ du superlatif.

Forme d’adjectif modifier

Mutation Forme
Non muté bravañ
Adoucissante vravañ
Durcissante pravañ
Nature Forme
Positif brav
Comparatif bravocʼh
Superlatif bravañ
Exclamatif bravat

bravañ \ˈbra.wːã\

  1. Superlatif de brav.
    • « Setu ar paotr brava a voe morse dirak va lagad, » emezi outi he-unan. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 128)
      « Voici le plus beau garçon que j'aie jamais vu (qui fut jamais devant mes yeux), » se dit-elle.
    • Roet oa bet din ur cʼhi, – ur giez kentocʼh, – ul levranez damlouet eus ar re vravañ, hag a rede ken buan hag an avel. — (Roparz Hemon, Troioù-kaer ar Baron Pouf, in Al Liamm, no 86, mai–juin 1961, page 179)
      On m’avait donné un chien, – une chienne plutôt, – une levrette grisâtre des plus belles, et qui courait aussi vite que le vent.
    • E-touez ar re bersonelañ hag ar re vravañ e lakaan ar re ma vez komzet diardoù eus cʼhoantoù ar cʼhig just a-walcʼh […]. — (Malo Bouëssel du Bourg, Petra nevez ?, in Al Liamm, no 416, mai-juin 2016, page 95)
      Parmi les plus personnels et les plus beaux je mets ceux où l’on parle sans façon des désirs de la chair justement […].