còr
OccitanModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin cor.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
còr [ˈkɔɾ] |
còrs [ˈkɔɾs] |
còr [ˈkɔɾ] (graphie normalisée) masculin
- (Anatomie) Cœur.
- Me’n estave l’arma, me fendiá lo còr, e mos òs n’eran mas ’na cridada — que n’era pus paraula e que trauchava l’aire — e qui podiá respondre ? — (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)
DérivésModifier
PrononciationModifier
- languedocien : [ˈkɔɾ]
- provençal : [ˈkwɔʁ], [ˈkweʁ], [ˈkwaʁ]
- France (Béarn) : écouter « còr [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002 → consulter cet ouvrage
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003
- Reinat Toscano, Gramàtica dau niçard, Éditions des régionalismes, Cressé, 2011