Latin modifier

Étymologie modifier

Issu de l’indo-européen commun *kl̥h₂-, d’où aussi l’avestique kauruua et le sanskrit kulva[1].

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif calvus calvă calvum calvī calvae calvă
Vocatif calve calvă calvum calvī calvae calvă
Accusatif calvum calvăm calvum calvōs calvās calvă
Génitif calvī calvae calvī calvōrŭm calvārŭm calvōrŭm
Datif calvō calvae calvō calvīs calvīs calvīs
Ablatif calvō calvā calvō calvīs calvīs calvīs

calvus \ˈkaɫ.wʊs\

  1. Chauve ou rasé, dégarni.
    • Venus Calva.
      Vénus chauve, honorée à Rome, depuis l'invasion des Gaulois, où les femmes donnèrent leur chevelure pour faire des cordes d'arc.
  2. Lisse.
    • calvae nuces
      noix à coquille lisse

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

  • « calvus », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 249)
  1. Michiel de Vaan, Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages, Leyde, Brill, 2008, p. 85.