campana
Ancien occitanModifier
Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en ancien occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »). |
ÉtymologieModifier
- Du latin campana.
Nom commun Modifier
campana féminin
RéférencesModifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
CatalanModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin campana (« cloche »).
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
campana \kəmˈpanə\ |
campanes \kəmˈpanəs\ |
campana [kəmˈpanə], [kamˈpana] féminin
PrononciationModifier
- catalan oriental : [kəmˈpanə]
- catalan occidental : [kamˈpana]
- Lérida, Fraga : [kamˈpanɛ]
EspagnolModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin campana (« cloche »).
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
campana [kamˈpana] |
campanas [kamˈpanas] |
campana [kamˈpana] féminin
DérivésModifier
Voir aussiModifier
- campana sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
RéférencesModifier
- « campana », dans Diccionario de la Real Academia Española, 23e édition
ItalienModifier
ÉtymologieModifier
- (Nom commun 1) Du latin campana (« cloche »).
- (Nom commun 2) Féminisation de campano (« Campagnien, habitant de la Campagnie »).
Nom commun 1 Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
campana \kam.ˈpa.na\ |
campane \kam.ˈpa.ne\ |
campana \kam.ˈpa.na\ féminin
- Cloche, sonnette.
- campane di una chiesa.
- les cloches d’une église.
- campana subacquea.
- cloche de plongée.
- Per chi suona la campana. — (Ernest Hemingway, 1940)
- Pour qui sonne le glas.
- spirometro a campana.
- spiromètre à cloche.
- campane di una chiesa.
- (Jeux) Marelle.
- (Musique) Partie en forme de cloche terminant un instrument de musique : pavillon.
- campana per clarinetto.
- pavillon pour clarinette.
- campana per clarinetto.
- Poubelle collective de tri sélectif ayant une forme de cloche.
DérivésModifier
- campana subacquea (« cloche de plongée »)
- campana tibetana (« bol chantant »)
- campanaccio
- campanella
- campanello
- campaniforme
- campanile
- campanone
- scampanare
Nom commun 2Modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | campano \kam.ˈpa.no\ |
campani \kam.ˈpa.ni\ |
Féminin | campana \kam.ˈpa.na\ |
campane \kam.ˈpa.ne\ |
campana \kam.ˈpa.na\ féminin
- Habitante ou originaire de Campanie : une Campanienne.
Forme d’adjectif Modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | campano \kam.ˈpa.no\ |
campani \kam.ˈpa.ni\ |
Féminin | campana \kam.ˈpa.na\ |
campane \kam.ˈpa.ne\ |
campana \kam.ˈpa.na\
- Féminin singulier de campano.
- Mozzarella di bufala campana
- Mozzarelle de bufflonne de Campanie
- Mozzarella di bufala campana
PrononciationModifier
- Italie : écouter « campana [Prononciation ?] »
Voir aussiModifier
- Campana (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
- campana dans le recueil de citations Wikiquote (en italien)
LatinModifier
ÉtymologieModifier
- Du même radical indo-européen signifiant « courbe » que campus.
Nom commun Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | campană | campanae |
Vocatif | campană | campanae |
Accusatif | campanăm | campanās |
Génitif | campanae | campanārŭm |
Datif | campanae | campanīs |
Ablatif | campanā | campanīs |
campana \Prononciation ?\ féminin
- Cloche.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
SynonymesModifier
DérivésModifier
Dérivés dans d’autres languesModifier
- Anglais : campanist
- Catalan : campana
- Espagnol : campana
- Français : campaniste
- Italien : campana
- Occitan : campana
- Francoprovençal : kanpanna (savoyard)
RéférencesModifier
- « campana », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
OccitanModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin campana (« cloche »).
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
campana [kamˈpano̞] |
campanas [kamˈpano̞s] |
campana [kamˈpano̞] (graphie normalisée) féminin
- Cloche.
- gròssa campana
- bourdon, beffroi
- còp de campana
- coup de cloche
- virar campana
- devenir fou
- faire la campana
- faire la culbute ; jeu d’enfants qui consiste à se prendre corps à corps, l’un les jambes en haut, l’autre les jambes à terre, puis à se renverser à tour de rôle
- aver campana
- réussir, par allusion à la fonte de cloches
- bòn sòn de campana
- bonne nouvelle
- gròssa campana
- Partie inférieure d’une chaudière de savonnier.
- Tumeur qui survient au jarret d’un cheval.
- (Botanique) Digitale pourprée.
DérivésModifier
Vocabulaire apparenté par le sensModifier
- 1 : sauvatèrra, senh
- 2 : clòca
- 4 : braias de coguol
PrononciationModifier
- languedocien : [kamˈpano̞]
- rouergat : [kɔmˈpɔno̞], [kɔmˈpano̞], [kamˈpano̞]
- provençal maritime, rhodanien : [kãᵐˈpano̞]
- niçois : [kãᵐˈpana]
- France (Béarn) : écouter « campana [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002 → consulter cet ouvrage
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003
- Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997 ISBN 2-85910-069-5
- Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952
- Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Cristian Omelhièr, Petiòt diccionari occitan d’Auvernhe - francés (auvernhe meijornal), Ostal del libre, 2007
- Christian Rapin, Diccionari francés / occitan segon lo lengadocian, 1991-2013
- Nicolau Rei-Bèthvéder, Dictionnaire français-occitan (gascon toulousain) : Dictionnaire de la langue parlée en Nord Comminges, Fezensaguet, Lomagne, Muretain, savès & Pays toulousain ; Gers - Haute Garonne - Tarn-et-Garonne, Institut d’Estudis Occitans [Institut d’études occitanes], Toulouse, 2004 ISBN 2-85910-338-4 → consulter cet ouvrage
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011
- Aimé Vayssier, Dictionnaire patois-français du département de l’Aveyron, 1879 → consulter cet ouvrage