cantilena
ItalienModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin cantilena.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
cantilena \Prononciation ?\ |
cantilene \Prononciation ?\ |
cantilena \Prononciation ?\ féminin
- Cantilène, refrain, berceuse.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
LatinModifier
ÉtymologieModifier
- De cantilo (« chantonner, fredonner »).
Nom commun Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | cantilenă | cantilenae |
Vocatif | cantilenă | cantilenae |
Accusatif | cantilenăm | cantilenās |
Génitif | cantilenae | cantilenārŭm |
Datif | cantilenae | cantilenīs |
Ablatif | cantilenā | cantilenīs |
cantilena \Prononciation ?\ féminin
- Chanson, refrain.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Sens figuré) Air rebattu, rabâchage.
SynonymesModifier
Dérivés dans d’autres languesModifier
RéférencesModifier
- « cantilena », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage