Latin modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) (Latin tardif) Du grec ancien καυτήρ, kautêr variante de καυστήρ, kaustêr (« cautère ») → voir causon, causos, caustice, causticus et caustus.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cauter cauterī
Vocatif cauter cauterī
Accusatif cauterum cauterōs
Génitif cauterī cauterōrum
Datif cauterō cauterīs
Ablatif cauterō cauterīs

cauter \Prononciation ?\ masculin

  1. Cautère, fer à cautériser.
    • Cauterem adigere ambitioni. — (Tertullien, Pall. 5)
      Brûler la plaie de l’ambition.  (traduction à préciser ou à vérifier)
  2. Marque au fer → voir cauteroma.

Synonymes modifier

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier

Moyen breton modifier

Étymologie modifier

(1499)[1] Du latin caldus, caldaria.
(1633)[2] Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1 modifier

cauter *\Prononciation ?\ féminin

  1. Chaudière, chaudron, marmite.

Apparentés étymologiques modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Nom commun 2 modifier

cauter *\Prononciation ?\

  1. (Médecine) Cautère, fer à cautériser.

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

  • Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
  • Guillaume Quiquer de Roscoff, Nomenclator communium rerum propria nomina gallico idiomate indicans, G. Allienne, 1633, Morlaix, 162a
  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Guillaume Quiquer de Roscoff, Nomenclator communium rerum propria nomina gallico idiomate indicans, G. Allienne, 1633, Morlaix, 136b