Étymologie

modifier
(Date à préciser) (Latin tardif) Du grec ancien καυτήρ, kautêr variante de καυστήρ, kaustêr  cautère ») → voir causon, causos, caustice, causticus et caustus.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif cauter cauterī
Vocatif cauter cauterī
Accusatif cauterum cauterōs
Génitif cauterī cauterōrum
Datif cauterō cauterīs
Ablatif cauterō cauterīs

cauter \Prononciation ?\ masculin

  1. Cautère, fer à cautériser.
    • Cauterem adigere ambitioni.  (Tertullien, Pall. 5)
      Brûler la plaie de l’ambition.  (traduction à préciser ou à vérifier)
  2. Marque au fer → voir cauteroma.

Synonymes

modifier

Apparentés étymologiques

modifier

Références

modifier

Étymologie

modifier
(1499)[1] Du latin caldus, caldaria.
(1633)[2] Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1

modifier

cauter *\Prononciation ?\ féminin

  1. Chaudière, chaudron, marmite.

Apparentés étymologiques

modifier

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Nom commun 2

modifier

cauter *\Prononciation ?\

  1. (Médecine) Cautère, fer à cautériser.

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Références

modifier
  • Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
  • Guillaume Quiquer de Roscoff, Nomenclator communium rerum propria nomina gallico idiomate indicans, G. Allienne, 1633, Morlaix, 162a
  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Guillaume Quiquer de Roscoff, Nomenclator communium rerum propria nomina gallico idiomate indicans, G. Allienne, 1633, Morlaix, 136b