Latin modifier

Étymologie modifier

 Dérivé de cera (« cire »), avec le suffixe -inus.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif cerinus cerină cerinum cerinī cerinae cerină
Vocatif cerine cerină cerinum cerinī cerinae cerină
Accusatif cerinum cerinăm cerinum cerinōs cerinās cerină
Génitif cerinī cerinae cerinī cerinōrŭm cerinārŭm cerinōrŭm
Datif cerinō cerinae cerinō cerinīs cerinīs cerinīs
Ablatif cerinō cerinā cerinō cerinīs cerinīs cerinīs

cerinus \Prononciation ?\

  1. Jaune, cireux.
    • et haec autem et Persica et cerina ac silvestria ut uvae cadis condita usque ad alia nascentia aetatem sibi prorogant, reliquorum velocitas cito mitescentium transvolat. nuper in Baetica malina appellari coeperunt malis insita et alia amygdalina amygdalis. his intus in ligno nucleus amygdalae est, nec aliud pomum ingeniosius geminatum est. — (Pline, Naturalis Historia)
      Ces prunes-noix, les pêches, les prunes cérines, les prunes sauvages, mises comme le raisin dans des tonneaux, se gardent jusqu'à la récolte suivante. Quant aux autres prunes, elles mûrissent rapidement et passent rapidement aussi. Récemment, dans la Bétique, on a greffé des pruniers sur des pommiers, ce qui a donné un produit appelé prune-pomme. On a greffé aussi des pruniers sur des amandiers, et obtenu la prune-amande : le noyau renferme à l'intérieur une véritable amande; aucun fruit n'est plus ingénieusement doublé. — (traduction)

Références modifier