cernuus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Voyez cerebrum pour des explications sur le radical.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | cernuus | cernuă | cernuum | cernuī | cernuae | cernuă |
Vocatif | cernue | cernuă | cernuum | cernuī | cernuae | cernuă |
Accusatif | cernuum | cernuăm | cernuum | cernuōs | cernuās | cernuă |
Génitif | cernuī | cernuae | cernuī | cernuōrŭm | cernuārŭm | cernuōrŭm |
Datif | cernuō | cernuae | cernuō | cernuīs | cernuīs | cernuīs |
Ablatif | cernuō | cernuā | cernuō | cernuīs | cernuīs | cernuīs |
cernuus \Prononciation ?\
- Culbutant, la tête en bas.
- cernuus dicitur proprie inclinatus, quasi quod terram cernit — (Non. p. 20, 33)
- ejectoque incumbit cernuus armo — (Virgile. A. 10, 894)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- cernuo (« faire la culbute »)
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | cernuus | cernuī |
Vocatif | cernue | cernuī |
Accusatif | cernuum | cernuōs |
Génitif | cernuī | cernuōrum |
Datif | cernuō | cernuīs |
Ablatif | cernuō | cernuīs |
cernuus \Prononciation ?\ masculin
- Saltimbanque, culbuteur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « cernuus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 293)
- « cernuus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage