Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton chaden[1][2].

Nom commun modifier

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2 Pluriel 3
chadenn chadennoù chadinier cheden

chadenn \ˈʃɑː.dɛn\ féminin

  1. Chaîne (tous sens).
    • Hern ar cʼhezeg a stok ouzh ar barrennoù houarn, melloù ar chadennoù a sklint, [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 38)
      Les fers des chevaux heurtent les barres de fer, les maillons des chaînes tintent, [...].
    • Esaeañ a ra troc’hañ ar chadennoù, gant e gontell. Met n’hell ket ober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 102)
      Il essaye de couper les chaines, avec son couteau. Mais il ne peut le faire.

Dérivés modifier

Anagrammes modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • chadenn sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)  

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 149a