Voir aussi : Chamin

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin camminus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
chamin
\Prononciation ?\
chamins
\Prononciation ?\

chamin \t͡saˈmi\ (graphie normalisée) masculin

  1. (Nord-occitan) (Limousin) Chemin.
    • Sui totjorn dins mon chamin. Per ’massar l’escopit, per ’trapar lo mochat. Per me far espoutir a quicom vòu passar. Per res. — (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)

Variantes dialectales modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  • Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne
  • Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010, ISBN 978-2-9523897-6-4
  • Cristian Omelhièr, Petiòt diccionari occitan d’Auvernhe - francés (auvernhe meijornal), Ostal del libre, 2007 → Consulter en ligne

Romanche modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

chamin \Prononciation ?\ masculin

  1. Cheminée.

Notes modifier

Forme et orthographe du dialecte puter .
Forme et orthographe du dialecte vallader .

Variantes dialectales modifier